Pistes tijdens wintersport zijn – gelukkig – ingedeeld op moeilijkheidsniveaus. Zo wordt voorkomen je dat je als beginner op de latten plotseling op een piste staat met een hellingsgraad van meer dan 25%. Dit is naast onhandig ook nog eens levensgevaarlijk. In de meeste landen wordt gewerkt met kleurcodes en/of nummers. Hoewel groen, blauw, rood en zwart de meest gangbare kleurcodes zijn, worden er soms ook nog andere kleuren gebruikt. In dit artikel zie je een volledig overzicht van de kleuren van skipistes, de bijbehorende hellingsgraad en de aanvullende nummers.
Inhoudsopgave
De meest gangbare kleuren van pistes
In Europa gebruiken we 6 kleuren voor de aanduiding van moeilijkheidsgraad van skipistes. Daarvan zijn er drie het meest gebruikt: groen, blauw en zwart. Hieronder zie je de moeilijkheidsgraad van de pistes in volgorde van makkelijk naar moeilijk.
- Geen kleur (soms wit): Deze wordt gebruikt om hele jonge kinderen of families met kinderen op les te geven. Hele jonge kinderen lessen soms op witte pistes of pistes zonder een goede aanduiding. Deze piste is zo vlak mogelijk.
- Groen: De groene skipiste is de meest eenvoudige piste qua moeilijkheidsgraad van de meest gebruikte kleurcodes. Er zit misschien korte helling en een heuveltje in, maar doorgaans is de groene piste erg vlak. Beginners kunnen hier les op krijgen. In sommige wintersportgebieden zijn hier ook mensen te voet actief. Een groen/geel bordje wordt heel soms gebruikt om dit aan te geven.
- Blauw: Een skipiste met een normale moeilijkheidsgraad, maar heel goed geschikt voor beginners. Dit is vaak een vrij drukke piste in de wintersportgebieden. (bekijk ook: Gebieden met veel blauwe pistes)
- Rood: Nu begint het al een stuk moeilijker te worden. Als beginner blijf je weg van pistes met de rode kleur. Je moet wel iets meer ervaring hebben om hier vanaf te gaan.
- Zwart: In Amerika wordt dit de expert-piste genoemd. Het is een moeilijke piste die niet geschikt is voor de amateur of zelfs iets gevorderde wintersporter. Niet aan te raden als je weinig ervaring hebt.
- Geel: Waar soms een geel/groen-bordje staat voor “je deelt deze piste met voetgangers”, betekent het soms ook dat de piste niet is gecontroleerd. Onvolkomenheden zijn niet uit de piste gehaald, waardoor je hier ook een expert voor moet zijn.
- Oranje: Heel soms gebruikt in landen. Eigenlijk hetzelfde als geel.
Let op: Sommige landen kunnen per kleurcode verschillende eisen stellen. Ga je bijvoorbeeld op een gele of oranje piste? Dan eisen sommige dat je lawinepieper (radiozender- en ontvanger die je positie lokaliseren dankzij een zendfuntie) meeneemt. Lees je van tevoren goed in.
Hellingsgraad
De moeilijkheidsgraad wordt in veel landen medebepaald door de hellingsgraad. De ene persoon heeft het over graden, de ander percentages. In dit voorbeeld gaan we uit van percentages:
- Groen: 3% – 9%
- Blauw: 10% – 16%
- Rood: 17 – 23%
- Zwart: 23% of een hoger percentage
Let op: Sommige landen nemen de gemiddelde hellingsgraad van een piste om de kleur te bepalen, andere landen nemen de maximale hellingsgraad. Zo kan dezelfde piste in land A als rood worden aangeduid, maar in land B als zwart. Hierdoor zit er verschil tussen de kleuren in verschillende landen in Europa, maar ook daarbuiten.
Verschillen tussen Amerika, Europa en Japan in aanduiding
In Noord-Amerika pakken ze het – natuurlijk – weer net even iets anders aan. Zij werken weer met andere vormen en kleuren:
- Groene cirkel: Skipiste voor beginners
- Blauw vierkant: Geschikt voor de gemiddelde wintersporter
- Enkel zwart ruiten: Expert
- Twee zwarte ruiten: Alleen experts toegestaan
- Gele driehoek: Deze zie je eigenlijk niet meer en maakt deel uit van een verouderd systeem. In het verleden werd hier een piste voor de gemiddelde wintersporter mee aangeduid.
In Japan en Europa wordt een soortgelijk systeem gebruikt
De nummers bij de piste-kleuren
Als je op een piste bent, staat er soms veel meer informatie op het pistebordje. Zo staat er soms de naam van de route, de moeilijkheidsgraad, het nummer van de route en de eindbestemming. Dit kan een dorpje zijn, maar ook een liftstation of een ander handig punt op de route. Het nummer geeft de route of het pistenummer aan.
Veelgestelde vragen over skipistes en de kleuren die gebruikt worden
Een aantal vragen en antwoorden over de kleuren
Wat is de aller-makkelijkste piste?
De makkelijkste piste die niet alleen voor kinderen is gemaakt is de groene piste. De hellingsgraad blijft onder de 9 procent, waardoor het voor de beginners ideaal is. Ben je op zoek naar een wintersportgebied met pistes voor beginners? Kijk dan goed rond. Sommige gebieden hebben deze pistes niet.
Ik kom een geel bordje tegen, wat is dat?
Dit is een route die niet is geprepareerd. De oneffenheden zijn niet uit de route gehaald. Het is doorgaans zeker niet de bedoeling dat je als beginner of gevorderde deze piste pakt.
Hoe kan ik weten waar welke pistes zijn?
Er zijn goede apps met pistes beschikbaar, maar ook pistekaarten. Deze koop je op locatie. Daarnaast zijn ervaringen van anderen enorm belangrijk. Het zou namelijk kunnen dat je een lift pakt naar een blauwe piste, maar dat de eerste 40 meter rood zijn. Dit staat dan slecht aangegeven. Voor beginners is dit erg slikken. Lees jezelf dus goed in!
Hellingshoek in percentage of in graden?
Sommige mensen spreken liever van een percentage als het gaat om de pistes in wintersportgebieden. De ander van graden. Er zitten natuurlijk enorm verschillen in de getallen. Wil je daar meer over lezen? Dan kun je dat hier doen.
